Alsof het nog niet grauw genoeg was vanochtend kwam een grote zwarte wolk overwaaien wanneer ik vanuit mijn bed mijn mails las en de brief van Christophe Coppens ontving. Hij stopt ermee. Gedaan met onze grote Belgische trots, onze eigen hoedenmaker, door man en muis met complimenten overgoten maar met centen tekort.
Wat een zonde. Ik deel hieronder de brief van Coppens even mee.
Beste,
Op de vooravond van de opening van de winkel in Parijs en een nieuwe kapitaalsverhoging in juni heb ik de balans opgemaakt en kies ik om
al mijn activiteiten als ontwerper stop te zetten en de boeken van mijn bedrijf vandaag neer te leggen.
Omdat het genoeg is geweest.
Omdat de prijs te hoog is en het doel niet langer de middelen heiligt.
Het is te veel en tegelijk te weinig.
Het is altijd al moeilijk geweest, al 21 jaar lang, en moeilijk is ok.
Maar zoals het de voorbije jaren gaat is onmenselijk en onmogelijk.
Je wordt iemand die je niet bent.
Niets gaat zoals verwacht en er zijn geen verworvenheden meer.
Elke schakel in de ketting heeft het moeilijk in deze financieel economische ongeziene crisis tijden; Banken spelen hun rol van bankier niet meer, fabrikanten hebben het zeer zwaar en zijn niet in de positie enig risico te nemen, met 100% voorafbetalingen tot gevolg.
Voorfinancieren, in combinatie met afbetalingen en betalingen van het heden blijken een onmogelijke combinatie.
Lonen zijn vandaag onbetaalbaar in België, degelijk produceren in beperkte hoeveelheden in deze omstandigheden is zo goed als onmogelijk.
En dan het product zelf; mijn ideeën zijn vandaag groter dan het product waar vandaag behoefte aan is.
Aankopers van winkels zijn verplicht te kiezen voor veilig, meestal voor de accessoires van de kledingontwerper zelf. Zeker van verkoop en op tijd geleverd.
Winkels zoeken ofwel zeer goedkope producten, ofwel gimmicks, of de hype van het moment. Geen van deze zijn op mijn collecties van toepassing. Mijn trouwe klanten ten spijt. Het is een cirkel die ik me niet meer zie te doorbreken.
Reeds enkele jaren gaat het enkel over inhouden, weglaten, minderen, voorzichtig zijn.
Mijn jarenlange dilemma tussen mode en kunst zijn vandaag onverzoenbaar.
Ik ben vandaag totaal kwijt wie ik ben, constant schipperend tussen wat hoort en wat moet. Er blijft zeer weinig over, en vooral, ik draai op 1 tiende van mijn capaciteiten.
En dat is niet ok.
Dit is een zeer harde beslissing, in de eerste plaats tov zij die steeds in mij bleven geloven, mijn trouwe medewerkers, mijn leveranciers, mijn klanten, mijn aandeelhouders de gevolgen zijn zwaar, op alle gebied, we spreken van een volledige deconstructie.
Bedankt voor de 21 jaar steun.
CC
